درخت حیات یا درخت زندگی

درخت حیات یا درخت زندگی

ریشه مفهوم درخت حیات یا درخت زندگی که قدمت آن به دوران ماقبل تاریخ میرسد بطور عمده در سنت های شامان آسیایی و نمادی است

که در سنت های بسیاری یافت می شود

۱- درخت حیات یا درخت زندگی

مفهومی است که در علم، مذهب، فلسفه، اسطوره و دیگر زمینه‌ها استفاده شده‌است.

در این زمینه‌ها درخت زندگی به شکل درختی پرشاخه نشان داده می‌شود که نشان‌دهندهٔ این ایده‌است که تمام حیات بر روی زمین به هم مربوط است.

درخت زندگی انواع گوناگون دارد:

بنمایه‌ای‌ست در الهیات، اسطوره‌ها، و فلسفه‌های مختلف در جهان؛ یک مفهوم عرفانی که به ارتباط متقابل تمام اجزای حیات بر روی سیارهٔ ما اشاره دارد؛

و همچنین در علوم، نموداری برای تبار مشترک موجودات در تکامل است

درخت حیات یا درخت زندگی

۲- درختان ‌اسطوره‌اي‌ ( درخت حیات ):

با پیدایش باورها و اعتقادات در میان آدمیان اسطوره‌ها، ، طبیعت سرسبز شکلی دیگر یافت.

هر کدام از اقوام و ملل گوناگون براساس جهان‌بینی خویش برای طبیعت زنده ارزش و جایگاهی ویژه قائل شدند

و درختان در بستر مذاهب، اسطوره‌ها و حتی هنر و ادبیات تمدن‌های گوناگون، حیاتی دیگر یافتند و بتدریج شگفت انگیزترین باور‌های توتمی ‌مربوط به درختان ساخته شد.

۳- زندگی اسرارآمیز درختان عظیم،

دیر زیستی، حیات دوباره، باروری و بسیاری از ویژگی‌های آنها سبب شده است.

درختان در تصور انسانی، نقشی خداگونه بیابند و به عنوان واسطه بین خدایان و عالم بشری تقدیس گردند.

۴- به اعتقاد مردم به درخت حیات یا درخت زندگی

۷- از دیدگاه جوامع بدوی،

درخت حیات یا درخت زندگی

درخت نمادی از زندگی مجرد پس از مرگ، رستاخیز و دوام زندگی بود و به سبب ایستادگی و تجدید حیات و قانون تکامل، در باورها رمزی از آدمی‌ شد

و تقدس یافت درختان در مکان‌های مختلف در نوع برداشت و اهمیت آنها در افسانه‌ها، اسطوره‌ها و فرهنگ‌ها تاثیر داشته است.

.درخت حیات یا درخت زندگی

این رمز گاهی به صورت یک درخت خاص

و گاهی به صورت باغی پر از درختان همیشه سبز و گاهی به شکل گیاهانی که شیره مقدس آنها به انسان جاودانگی می‌بخشد، جلوه‌گر شد.

به موجب یک سنت قدیمی‌ ( درخت حیات یا درخت زندگی )

در انگلیس، فرانسه، آلمان و نواحی اسلاوی زبان مراسمی‌به نام پُل‌می برگزار می‌شود که مضمون اصلی آن تجدید حیات و زایش دوباره زندگی در بهار است.

۱مردم درختان را نه فقط به صرف درخت بودن،

بلکه به این دلیل که تجلی خداوند را می‌توان در درختان مشاهده کرد، ستایش می‌کردند.

در بسیاری از اعتقادات جوامع انسانی درختان به عنوان سمبل حیات و زندگانی جاوید و نیز محافظان مردگان در گورستان‌ها کاشته می‌شدند.

بقایای این اعتقاد هنوز هم در میان برخی جوامع دیده می‌شود.

اعتقاد به درخت به عنوان نشانه‌ای از حیات جاویدان از تمدن سومریان به بعد رایج شد.

– در کیهان‌شناسی سومریان در مرکز عالم تک درختی قرار داشت که هم نگهدارنده عالم و هم منشا سایر درختان و میوه‌ها و حتی حیوانات بود.

– این درخت در کهن‌ترین تصویرش بنا به توصیفی که از آن در اساطیر اولیه شده، درخت کیهانی غول پیکری است که رمز کیهان و آفرینش آن است.